10 grudnia 2017 r. Jubileusz XX-leciaAK w Gierałtowicach
Iz 40, 1–5. 9–11; 2 P 3, 8–14; Mk 1, 1–8
Czcigodny Księże Dziekanie, jeszcze raz dziękuję za okazywaną życzliwość Akcji Katolickiej. Cieszę się, że mogliśmy uhonorować Księdza Prałata Medalem Pro ConsecrationeMundi, który jest najwyższym odznaczeniem dla ludzi Kościoła. Drogi Księże Proboszczu, Szanowny Panie Senatorze, Droga Pani Wójt, Droga Pani Prezes, Szanowny Panie Dyrektorze!
Od kilku dni przeżywamy w Kościele adwent. W roku liturgicznym to czas wyjątkowy, czas oczekiwania. Oczekujemy na święta Bożego Narodzenia, ale przede wszystkim oczekujemy przecież na nasze spotkanie z Panem w dniu nieuchronnej śmierci i w dniu ostatecznym. Całe nasze życie jest oczekiwaniem na te właśnie spotkania. Dzięki temu nawet mroczne dni powszedniego życia nie są całkiem ciemne, gdyż oświetla je nadzieja ostatecznego spotkania z naszym Zbawicielem.
W adwencie doświadczamy w sposób szczególny prawdy o naszym przemijaniu. Przemija świat, razem z nim każdy z nas. Człowiek bowiem przeminąć musi, bo w istotę człowieczeństwa wpisana jest przemijalność. Na sobie samych doświadczamy tej prawdy. Z każdym rokiem jesteśmy przecież starsi, może nawet nieco mądrzejsi, coraz bardziej pogodzeni z przemijalnością życia, równocześnie coraz bardziej zmęczeni.
Wydaje mi się, że tak niedawno głosiłem tutaj Słowo Boże i zachęcałem was do aktywnego włączenia się w działalność Akcji Katolickiej naszej diecezji. Od tamtego wydarzenia minęło już dwadzieścia lat! Ileż zmian nastąpiło w waszej parafii. Wtedy proboszczem był ks. Ryszard Matuszek, a prezesem Akcji Katolickiej pan Stanisław Bogunia. Dzisiaj spotykamy się w innym gronie: z proboszczem– ks. WiesławemJoźwiakiem i prezesem– panią Teresą Kukiełą. To im dziękuję serdecznie za miłe memu sercu zaproszenie do udziału w jubileuszu dziesięciolecia tutejszego Parafialnego Oddziału Akcji Katolickiej.
Każdy jubileusz zobowiązuje do dokonania bilansu wszystkich osiągnięć. Patrząc na waszą działalność, należy przede wszystkim zauważyć wielkie zaangażowanie w formację duchową, w troskę o jakość życia religijnego. W tym duchu gromadzicie się na Eucharystii w każdą niedzielę i święto, raz w miesiącu uczestniczycie w jej liturgii, podejmujecie formację w ramach dni skupienia oraz spotkań formacyjnych w parafiii w diecezji, organizujeciepielgrzymki, prowadzicie czuwania modlitewne związane z okresami roku liturgicznego.Urządzacie teżakcje charytatywne: z okazji Świąt Bożego Narodzenia i tak zwane„rogale św. Marcina”w dniu odpustu parafialnego. Nie zapominam też o przeprowadzeniu remontu i poświęceniu kaplicy w Gierałtowiczkach.
Totylko niektóre formy działania tutejszego oddziału Akcji Katolickiej. Bóg to wszystko widzi i hojnie nagradza. Ufam, że iwasz trud stokrotnie wynagrodzi. Dzisiaj dziękuję serdecznie księżom proboszczom, a więc wspomnianemu ks. Ryszardowi, ks. Fryderykowi i ks. Wiesławowi za troskę o formację zrzeszonych w naszym stowarzyszeniu. Dziękuję serdecznie panu Stanisławowi i pani Teresie oraz wszystkim członkom za aktywny udział w życiu tego oddziału. Jestem wam bardzo wdzięczny za każde dobro, za ofiarowany czas i modlitwy, za podjęcie trudu dążenia do świętości.
Ważne jest, abyście nadal służyli Kościołowi poprzez działalność apostolską w Akcji Katolickiej. Niech ona będzie dla coraz większej grupy ludzi szkołą świętości i apostolstwa. Włączajcie się ochoczo do niej. Dbajcie o własny rozwój duchowy, intelektualny i religijny. Bądźcie elitą Kościoła! Swoim życiem zdobywajcie innych dla Chrystusa.
Drodzy bracia i siostry! W okresie adwentu liturgia uwypukla szczególnie dwie postaci, które przygotowują przyjście Mesjasza – Najświętszą Maryję Pannę i Jana Chrzciciela. Dzisiaj św. Marek tę drugą postaći czyni to, wskazując na inne cechy Jana niż pozostali ewangeliści:„Wszystkie cztery Ewangelie na początku działalności Jezusa umieszczają postać Jana Chrzciciela, ukazując go jako Jego poprzednika. W Ewangelii św. Marka Jan Chrzciciel określa siebie jako «głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego!» (Łk 3, 4). Głos głosi słowo, ale w tym przypadku Słowo Boże jest wcześniejsze, ponieważ to Ono samo skierowane jest do Jana, syna Zachariasza, na pustyni (por. Łk 3, 2). Odgrywa on zatem wielką rolę, ale zawsze w odniesieniu do Chrystusa. Św. Augustyn tak to komentuje: «Jan jest głosem, natomiasto Panu powiedziane jest: 'na początku było Słowo’ (J 1, 1). Jan jest głosem, który przemija, Chrystus jest Słowem wiecznym, które było na początku. Czym jest głos bez słowa? Jest pustym dźwiękiem. Głos bez słowa dźwięczyw uchu, ale nie przynosi pożytku dla serca»”. (Kazanie 293, 3: PL 38, 1328).
Naszym zadaniem jest dzisiaj wsłuchiwanie się w ten głos, aby dać miejsce i gościnę w sercu Jezusowi, Słowu, które nas zbawia. W czasie adwentu przygotowujmy się, by zobaczyć oczyma wiary w skromnej grocie betlejemskiej Boże zbawienie (por. Łk 3, 6). W społeczeństwie konsumpcyjnym, w którym jesteśmy „wodzeni na pokuszenie”, skłaniani do poszukiwania radości w gromadzeniu rzeczy materialnych, Jan Chrzciciel uczy nas życia tym, co doprawdy istotne, aby Boże Narodzenie było przeżywane nie tylko jako święto zewnętrzne, ale jako święto Syna Bożego, który przyszedł, aby przynieść ludziom pokój, życie i prawdziwą radość.
Drogie siostry! Prorok adwentowy św. Jan Chrzciciel wzywa nas do nawrócenia. Ma ono polegać nie tylko na zmianie wewnętrznej postawy czy na wewnętrznym usposobieniu pokutnym. Nawrócenie to radykalny zwrot i powrót na drogi Boże. Nawrócenie to realizacja Bożej woliw naszym codziennym życiu, postanowienie po postanowieniu, uczynek po uczynku, dzień po dniu. Nawrócenie to ponowne zaufanie Bogu i zawierzenie mu siebie oraz swojej przyszłości sięgającej nieba. Nawrócenie to dostrzeżenie drugiego człowieka, dojrzenie jego trudności i problemów.
W związku z tym pytamy dzisiaj, jakie będzie Boże Narodzenie naszych bliźnich? Myślimy o tak wielu chorych i osobach samotnych, którzy oprócz tego, że cierpią na ciele, doświadczają również cierpień duchowych, bo nierzadko czują się opuszczeni. Jak dzielić się z nimi radością, a przy tym uszanować ich cierpienie? Myślimy również o tych, zwłaszcza młodych, którzy zatracili sens prawdziwej radości i na próżno szukają jej tam, gdzie nie można jej znaleźć: w gorączkowej pogoni za sukcesem iw dążeniu do potwierdzenia własnej wartości, w pozornej rozrywce, w konsumpcjonizmie, w chwilach upojenia, w sztucznym raju narkotyków i różnych formach alienacji.
Jakże chcielibyśmy, aby ludzie byli szczęśliwi i to nie tylko podczas świąt, ale zwyczajnie w każdym dniu życia. Źródłem szczęścia może być tylko i wyłącznie nasze nawrócenie. Dlatego nie szukajmy gdzie indziej szczęścia, bo go nie znajdziemy. Szczęście może nam przywrócić tylko Bóg.
By przemienić świat, Bóg wybrał pokorną dziewczynę z miasteczka w Galilei – Maryję z Nazaretu i skierował do Niej to pozdrowienie: „Raduj się, łaski pełna, Pan jest z Tobą”. W tych słowach kryje się tajemnica prawdziwego Bożego Narodzenia. Bóg powtarza te słowa również Kościołowi, każdemu z nas: radujcie się, Pan jest blisko!Z pomocą Maryi pokornie i odważnie ofiarujmy samych siebie, aby świat przyjął Chrystusa, który jest źródłem prawdziwej radości.
W tym duchu składam wam już dzisiaj życzenia z okazji nadchodzących świąt. Niech Chrystus Pan sprawi, abyście byli wierni woli Bożej, nich was obdarzy zdrowiem i błogosławieństwem. Niech was strzeże „od wszelkiego złego”. Niech rozpromieni oblicze swe nad wami i niech was obdarzy swoją łaską. Niech was obdarzy pokojem!
Macierzyńskiemu wstawiennictwu Maryi, Dziewicy Adwentu, powierzmy naszą drogę na spotkanie Pana, który przybywa, abyśmy byli gotowi do przyjęcia w sercu oraz– teraz i w całym życiu – Emmanuela, Boga-z-nami. Zaś Parafialnemu Oddziałowi Akcji Katolickiej w Gierałtowicach dedykuję piękne słowa św. Jana Pawła II: „Akcjo Katolicka nie lękaj się, należysz do Kościoła i jesteś w sercu samego Boga!”. Amen.